Welkom in India
Door: Raymond Jongkind
Blijf op de hoogte en volg Raymond
18 Augustus 2011 | India, Calcutta
Taxichauffeur: “Wil je een taxi? Volg mij!”.
Ik: “Ik wil een prepaid taxi, waar is de balie daarvoor?”
Taxichauffeur: “Volg mij maar”
En zo loop ik achter een man aan naar een andere man die even verderop op een stoeltje zit. Bij mijn aankomst begeleiden ze mij samen naar hun taxi en loop ik steeds verder weg van de echte gele rij met taxi's.
Ik: “Gaan we echt naar de balie? Ik geloof er niets van!”
Taxichauffeur: “We gaan naar de witte taxi's, de gele zijn erg duur. Een rit naar Sudder street kost alleen maar 970 rupie (16 euro) bij ons.
Op internet had ik toch echt gezien dat een rit vanaf het vliegveld in Kolkata tot Sudderstreet maar 200 rupie moet kosten, dus ik zet mijn weg terug naar de prepaid taxi's weer in.
Taxichauffeurs: “Wil je een taxi? Dit is prepaid taxi, het kost 460 rupie!”
Ik: “ Ja, maar waar is de balie?”
Taxichauffeurs: “Er is geen balie, je betaalt bij ons. Is 460 niet goed, vertel mij jouw prijs, is 450 oke?”
Ik: “Nee, er moet een balie zijn, ik ga naar binnen.”
Binnen aangekomen heb ik de balie gevonden en betaalde ik uiteindelijk 240 met ticket naar Sudder street. Hier ontmoette ik een japans meisje die daar ook naar toe moest. Even gevraagd aan de balie of we mochten delen en dat was geen probleem. Met zijn tweeen lopen we weer naar buiten om een taxi te nemen.
Taxichauffeurs: “Je wilt delen? Dat is niet toegestaan! Dat kost 240 extra.”
Ik: “Delen is wel toegstaan, ik heb het binnen gevraagd, ik zal terug naar binnen gaan en de man mee naar buiten nemen.”
Taxichauffeurs: “Dat is niet mogelijk, dan moeten we wachten en dan betaal je wachtgeld.”
De man maakt mij een beetje boos. Ik zeg tegen hem:
“Als ik niet naar binnen mag, gaat u maar mee naar binnen!”
En ik begin hem aan zijn arm te trekken. Met dat was er een andere manager net van binnen naar buiten gekomen en vroeg me wat er aan de hand was. Ik lag het probleem uit en alle taxi chauffeurs deinsden terug. Er hoefde niet meer bijbetaald te worden maar allen maar fooi betaald te worden. En zo namen ze ons mee naar 1 van hun prachtige ouderwetse taxis en werden we naar de backpackersstraat geberacht. Welkom in India!
Wees brutaal! Wees niet aardig tegen ze! Bijt van je af! Zeg alleen maar nee! Allemaal tips die ik had gekregen van andere backpackers voordat ik naar India ging. Als je ze vraagt wat ze van het land vinden komen ze allemaal met het antwoord dat ze het land haten maar wel graag terug willen. Ik ben dus in India om zelf uit te zoeken wat dit antwoord nu in houdt. Als elke dag gaat zoals mijn aankomstdag, ben ik er snel mee klaar. Op deze manier te werk gaan, kost mij teveel energie.
Kolkata is een stressvolle plaats. Verkeer vol met toeterende taxi's, mensen lopen overal op de straat, afval is overal en nergens te vinden en het weer is er vrij benauwd. Even naar binnen bij een Mac, supermarkt of subway om af te koelen met airco zit er niet bij. Elk bedrijf gebruikt molens voor verkoeling. Winkelcentra zijn er niet. Ik heb nog nooit zoveel armoede gezien. In China en Rusland moest je zoeken naar de arme buurten. In Kolkata is het zoeken naar de luxe. De man in het vliegveld die tegen mij zij dat Kolkata het Shanghai van India is, heeft weer mooi zitten liegen.
In Kolkata heb ik een super goedkoop hostel gevonden. Voor 120 rupie (2 euro) had ik een bed in een gedeelde kamer. Maar dit was ook alles. Er was geen Lobby en de receptie was er alleen maar voor mensen die willen inchecken. Met moeilijke vragen aankomen is geen goed idee. Ze hebben er geen kaart van de stad en weten niet waar die te krijgen is. Een restaurant met wifi was er volgens hun niet, terwijl ik hem toch echt had gevonden. Na het uitchecken werd ik op brute wijze weg gestuurd uit mijn oude dormkamer toen ik nog even wou lezen. Het was immers 2 uur en mijn trein vertrok om 8 uur. Vermaak je maar op straat tussen al de armoede en de hitte is hun idee.
Alles wat ik nu nog wou was naar huis! Gelukkig ontmoette ik 2 aardige polen en een Brit in een airco restaurant en daarna zijn we naar een spaans cafe gegaan tot 6 uur. Dit maakte mijn dag weer vrolijk. De Brit ging met dezelfde trein naar Varanassi waardoor ik samen met hem naar het station ben gegaan. Weg uit Kolkata, wat zal Varanassi een opluchting worden. Of denk ik dat maar?
Ik: “Ik wil een prepaid taxi, waar is de balie daarvoor?”
Taxichauffeur: “Volg mij maar”
En zo loop ik achter een man aan naar een andere man die even verderop op een stoeltje zit. Bij mijn aankomst begeleiden ze mij samen naar hun taxi en loop ik steeds verder weg van de echte gele rij met taxi's.
Ik: “Gaan we echt naar de balie? Ik geloof er niets van!”
Taxichauffeur: “We gaan naar de witte taxi's, de gele zijn erg duur. Een rit naar Sudder street kost alleen maar 970 rupie (16 euro) bij ons.
Op internet had ik toch echt gezien dat een rit vanaf het vliegveld in Kolkata tot Sudderstreet maar 200 rupie moet kosten, dus ik zet mijn weg terug naar de prepaid taxi's weer in.
Taxichauffeurs: “Wil je een taxi? Dit is prepaid taxi, het kost 460 rupie!”
Ik: “ Ja, maar waar is de balie?”
Taxichauffeurs: “Er is geen balie, je betaalt bij ons. Is 460 niet goed, vertel mij jouw prijs, is 450 oke?”
Ik: “Nee, er moet een balie zijn, ik ga naar binnen.”
Binnen aangekomen heb ik de balie gevonden en betaalde ik uiteindelijk 240 met ticket naar Sudder street. Hier ontmoette ik een japans meisje die daar ook naar toe moest. Even gevraagd aan de balie of we mochten delen en dat was geen probleem. Met zijn tweeen lopen we weer naar buiten om een taxi te nemen.
Taxichauffeurs: “Je wilt delen? Dat is niet toegestaan! Dat kost 240 extra.”
Ik: “Delen is wel toegstaan, ik heb het binnen gevraagd, ik zal terug naar binnen gaan en de man mee naar buiten nemen.”
Taxichauffeurs: “Dat is niet mogelijk, dan moeten we wachten en dan betaal je wachtgeld.”
De man maakt mij een beetje boos. Ik zeg tegen hem:
“Als ik niet naar binnen mag, gaat u maar mee naar binnen!”
En ik begin hem aan zijn arm te trekken. Met dat was er een andere manager net van binnen naar buiten gekomen en vroeg me wat er aan de hand was. Ik lag het probleem uit en alle taxi chauffeurs deinsden terug. Er hoefde niet meer bijbetaald te worden maar allen maar fooi betaald te worden. En zo namen ze ons mee naar 1 van hun prachtige ouderwetse taxis en werden we naar de backpackersstraat geberacht. Welkom in India!
Wees brutaal! Wees niet aardig tegen ze! Bijt van je af! Zeg alleen maar nee! Allemaal tips die ik had gekregen van andere backpackers voordat ik naar India ging. Als je ze vraagt wat ze van het land vinden komen ze allemaal met het antwoord dat ze het land haten maar wel graag terug willen. Ik ben dus in India om zelf uit te zoeken wat dit antwoord nu in houdt. Als elke dag gaat zoals mijn aankomstdag, ben ik er snel mee klaar. Op deze manier te werk gaan, kost mij teveel energie.
Kolkata is een stressvolle plaats. Verkeer vol met toeterende taxi's, mensen lopen overal op de straat, afval is overal en nergens te vinden en het weer is er vrij benauwd. Even naar binnen bij een Mac, supermarkt of subway om af te koelen met airco zit er niet bij. Elk bedrijf gebruikt molens voor verkoeling. Winkelcentra zijn er niet. Ik heb nog nooit zoveel armoede gezien. In China en Rusland moest je zoeken naar de arme buurten. In Kolkata is het zoeken naar de luxe. De man in het vliegveld die tegen mij zij dat Kolkata het Shanghai van India is, heeft weer mooi zitten liegen.
In Kolkata heb ik een super goedkoop hostel gevonden. Voor 120 rupie (2 euro) had ik een bed in een gedeelde kamer. Maar dit was ook alles. Er was geen Lobby en de receptie was er alleen maar voor mensen die willen inchecken. Met moeilijke vragen aankomen is geen goed idee. Ze hebben er geen kaart van de stad en weten niet waar die te krijgen is. Een restaurant met wifi was er volgens hun niet, terwijl ik hem toch echt had gevonden. Na het uitchecken werd ik op brute wijze weg gestuurd uit mijn oude dormkamer toen ik nog even wou lezen. Het was immers 2 uur en mijn trein vertrok om 8 uur. Vermaak je maar op straat tussen al de armoede en de hitte is hun idee.
Alles wat ik nu nog wou was naar huis! Gelukkig ontmoette ik 2 aardige polen en een Brit in een airco restaurant en daarna zijn we naar een spaans cafe gegaan tot 6 uur. Dit maakte mijn dag weer vrolijk. De Brit ging met dezelfde trein naar Varanassi waardoor ik samen met hem naar het station ben gegaan. Weg uit Kolkata, wat zal Varanassi een opluchting worden. Of denk ik dat maar?
-
18 Augustus 2011 - 14:12
Pjotr V.:
Ga je ook nog naar vishakhapatnam? -
18 Augustus 2011 - 14:16
Shantha M.:
En Scri Lanka? -
18 Augustus 2011 - 19:19
Samantha:
wow jongens, een serieuse clifhanger... ik hoop dat je snel weer schrijft bro!
Als ik dit zo lees ben ik heel blij dat ik voor Bali heb gekozen, land met een briesje, een airco en een zwembad met belgen haha.
hoop dat het wat beter is geworden hierna... -
18 Augustus 2011 - 21:56
Jolanthe:
Hey Raymond,
Volgens mij ken ik je niet meer terug als je eenmaal thuis bent. Zo brutaal was je in Velsen niet....... Zoals je beschrijft hoe je met bepaalde situaties omgaat heb ik niet eerder bij je meegemaakt. Ik heb toch altijd erg mijn best gedaan om je reacties uit te lokken maar blijkbaar is dat nooit voldoende geweest :-)
-
19 Augustus 2011 - 06:27
Diederick Meijer :
he ray je bent nu in india dat is zeker een arm land. een heel groot verschil dan in Sri lanka. ik ben al weer 2 weken terug van mijn rond reis in sri lanka met Petra. he ray ik geef je tip als de mensen nee schudden bedoelen ze ja mee. En gewoon afdingen want kan makkelijk 2derde van de prijs af. gr Meijer en die shantha M ken ik niet was ik niet -
20 Augustus 2011 - 13:23
Anton:
Tjonge jonge..
Het lijkt wel een wedstrijd om toeristen te tillen..
Elk land heeft zijn eigen normen en waarden, maar zo maken ze wel slechte reclame voor hun eigen land..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
