Aardige en slechte mensen in India
Door: Raymond Jongkind
Blijf op de hoogte en volg Raymond
31 Augustus 2011 | India, Agra
India is een een land met vele religies. Onder andere Islam, boedhisme, Hindoeisme, Christendom en Sikhism. Hierdoor eten ze geen varkensvlees vanwege het moslimgeloof. Daarnaast eten ze geen rundvlees omdat de koeien heilig zijn volgens het Hindoeisme. Het is de laatste vorm die een dier aanneemt voordat deze reincarneert naar een mens. Een koe is dus de hoogste rang in de dierenwereld. Natuurlijk is alcohol ook niet toegestaan. Met de vrouwen hebben de mannen ook een redelijk probleem. In deze cultuur mag je maar 1 keer trouwen. Uit elkaar gaan is een zonde. Daarom moet de vrouw goed gekozen worden. Dit wordt gedaan door de vader aangezien hij een wijs man is met veel levenservaring. Indien de zoon zelf een vrouw vindt wordt deze goedgekeurd door de vader. Sex vindt pas plaats na het huwelijk. Al mijn westerse inzichten in dit proces worden als raar bevonden.
Als je al deze dingen van de man ontneemt, wat blijft er dan nog over. En zo ontmoette ik Faroukhan in Agra. Deze man werktte in mijn hotel en had een eigen zaak. Overdag zag je hem nooit, dan was hij in zijn zaak. Maar nadat ik terugkwam van een restaurant na mijn eerste avond zag ik hem dronken op de vloer van de lobby liggen. We waren wat aan het grappen over zijn dikke bierbuik en hij nodigde mij uit om de volgende avond met mij te drinken. Maar er was 1 erecode. Het moest in het bijkamertje van het hotel gebeuren en ik mocht er met niemand over praten. Alsof we een zware drugs aan het nemen waren. Faroukhan was overigens niet de enige Indier waar ik “stiekum” mee heb lopen drinken. De mensen in Agra zeer open en vriendelijk en nodigen je vaak uit voor zoiets maar het moet wel geheim blijven.
Agra was de stad van de Taj Mahal. Taj mahal is voor de meesten mensen een spektakel dat je moet bezoeken. Voor anderen is het gewoon een gebouw. Voor mij was het een mooi gebouw met mooi marmerwerk maar dat betekent natuurlijk niet dat ik opeens 2 uur over een tempel doe. Ik was er dus weer binnen een uur uit. De taj Mahal was het beste te bezoeken met zonsopgang volgens de locals. Dit vanwege de speciale kleur die de tempel aanneemt door de opkomende zon. De poort ging zes uur in de morgen open en ik sta daar dan ook om die tijd. En dat terwijl ik niet van vroeg opstaan houd. Ik ben er mooi ingetrapt. Want de zon was al opgekomen en het was redelijk bewolkt. De tempel had dus geen speciale meerwaarde. Ik kon dus beter uitslapen.
Een dief in Nederland steelt zonder dat hij zijn slachtoffers kent of zonder dat zijn slachtoffers hen kennen. Je buitenboordmotor is dan zomaar van je boot afgejat, of er is zomaar ingebroken in je schuur en je scooter is weg terwijl je sliep.
Een dief in de arme landen is smeriger dan de Nederlandse dief. Hij neemt je vertrouwen en berooft je daarna in vrede om met de noorderzon te vertrekken. Maar wie zijn deze mensen? Hoe kan je ze herkennen? Ze zijn aardig en vriendelijk, net als ieder ander die je tegenkomt in backpackersland. In de treinen van China had ik er nooit bij stilgestaan dat ik achterdochtig moet zijn bij iedereen die je tegenkomt. De Fillipijn heeft mij geleerd dat er slechte mensen bestaan. Vervolgens word je waakzamer. Na een paar maanden begin je het vertrouwen terug te krijgen en laat je de waakzaamheid vallen. Je ontmoet een Indische student op het station van Agra naar New Delhi. Hij helpt je met het kopen van de tickets, het zoeken van het perron, het omboeken van de tickets naar een betere klas, de vertaling van de informatie over de vertragingen. En na 3 uur in de trein vlak voor Delhi lokt hij mij de trein uit om wat eten te kopen. Hij zou op mijn spullen passen. Als ik het zo vertel snap ik niet waarom ik zo dom was. Ik liet alle veiligheidsregels om niet beroofd te worden vallen en vertrouwde hem volledig. Zoveel regels heb ik overschreden. Ik moet mijn tas met laptop altijd bij me houden, ik zat helemaal niet te wachten op fruit, hij kan het fruit net zo goed kopen als hij dat graag wil hebben hij wist immers de weg. En toch ben ik gegaan. Resultaat, weer een laptop weg.
Ik weet het niet meer met deze wereld. Ik weet niet meer wie ik kan vertrouwen of niet. Het wordt steeds moeilijker voor mij om op een spontane aanbieding in te gaan om een paar dagen samen met iemand te reizen. Wat wil hij van mij? Is hij uit op mijn geld? Of heeft hij echt door dat ik gewoon sociaal en aardig ben en vindt hij het daarom leuk om met mij te reizen? Waar anderen open en spontaan zijn, wordt ik tegenwoordig achterdochtig.
Als je al deze dingen van de man ontneemt, wat blijft er dan nog over. En zo ontmoette ik Faroukhan in Agra. Deze man werktte in mijn hotel en had een eigen zaak. Overdag zag je hem nooit, dan was hij in zijn zaak. Maar nadat ik terugkwam van een restaurant na mijn eerste avond zag ik hem dronken op de vloer van de lobby liggen. We waren wat aan het grappen over zijn dikke bierbuik en hij nodigde mij uit om de volgende avond met mij te drinken. Maar er was 1 erecode. Het moest in het bijkamertje van het hotel gebeuren en ik mocht er met niemand over praten. Alsof we een zware drugs aan het nemen waren. Faroukhan was overigens niet de enige Indier waar ik “stiekum” mee heb lopen drinken. De mensen in Agra zeer open en vriendelijk en nodigen je vaak uit voor zoiets maar het moet wel geheim blijven.
Agra was de stad van de Taj Mahal. Taj mahal is voor de meesten mensen een spektakel dat je moet bezoeken. Voor anderen is het gewoon een gebouw. Voor mij was het een mooi gebouw met mooi marmerwerk maar dat betekent natuurlijk niet dat ik opeens 2 uur over een tempel doe. Ik was er dus weer binnen een uur uit. De taj Mahal was het beste te bezoeken met zonsopgang volgens de locals. Dit vanwege de speciale kleur die de tempel aanneemt door de opkomende zon. De poort ging zes uur in de morgen open en ik sta daar dan ook om die tijd. En dat terwijl ik niet van vroeg opstaan houd. Ik ben er mooi ingetrapt. Want de zon was al opgekomen en het was redelijk bewolkt. De tempel had dus geen speciale meerwaarde. Ik kon dus beter uitslapen.
Een dief in Nederland steelt zonder dat hij zijn slachtoffers kent of zonder dat zijn slachtoffers hen kennen. Je buitenboordmotor is dan zomaar van je boot afgejat, of er is zomaar ingebroken in je schuur en je scooter is weg terwijl je sliep.
Een dief in de arme landen is smeriger dan de Nederlandse dief. Hij neemt je vertrouwen en berooft je daarna in vrede om met de noorderzon te vertrekken. Maar wie zijn deze mensen? Hoe kan je ze herkennen? Ze zijn aardig en vriendelijk, net als ieder ander die je tegenkomt in backpackersland. In de treinen van China had ik er nooit bij stilgestaan dat ik achterdochtig moet zijn bij iedereen die je tegenkomt. De Fillipijn heeft mij geleerd dat er slechte mensen bestaan. Vervolgens word je waakzamer. Na een paar maanden begin je het vertrouwen terug te krijgen en laat je de waakzaamheid vallen. Je ontmoet een Indische student op het station van Agra naar New Delhi. Hij helpt je met het kopen van de tickets, het zoeken van het perron, het omboeken van de tickets naar een betere klas, de vertaling van de informatie over de vertragingen. En na 3 uur in de trein vlak voor Delhi lokt hij mij de trein uit om wat eten te kopen. Hij zou op mijn spullen passen. Als ik het zo vertel snap ik niet waarom ik zo dom was. Ik liet alle veiligheidsregels om niet beroofd te worden vallen en vertrouwde hem volledig. Zoveel regels heb ik overschreden. Ik moet mijn tas met laptop altijd bij me houden, ik zat helemaal niet te wachten op fruit, hij kan het fruit net zo goed kopen als hij dat graag wil hebben hij wist immers de weg. En toch ben ik gegaan. Resultaat, weer een laptop weg.
Ik weet het niet meer met deze wereld. Ik weet niet meer wie ik kan vertrouwen of niet. Het wordt steeds moeilijker voor mij om op een spontane aanbieding in te gaan om een paar dagen samen met iemand te reizen. Wat wil hij van mij? Is hij uit op mijn geld? Of heeft hij echt door dat ik gewoon sociaal en aardig ben en vindt hij het daarom leuk om met mij te reizen? Waar anderen open en spontaan zijn, wordt ik tegenwoordig achterdochtig.
-
31 Augustus 2011 - 09:54
Carola...:
drie x is scheepsrecht ;-) dus nog 1 laptop te gaan...tja misschien brengt onze welvaart dat wel mee, een laptop mee op je backpack vakantie...gekker moet het niet worden...ik zou zeggen koop een tablet ;-) kleiner dus minder opvallend...en kan in je rugzak blijven zitten terwijl je die ten alle tijden op je lichaam houdt...nu niks meer afstaan, ja een appel misschien maar geen tassen meer...
-
31 Augustus 2011 - 11:22
Samantha:
Blijf lekker jezelf, 1 voordeel je laptop kan niet meer gestolen worden, kleding valt te vervangen, zolang je je paspoort maar bij je houdt en je creditcards ;)
Wel gaaf dat je in de Taj Mahal geweest bent, en dat zo vroeg!! Alweer genept met een tempel, op/in Bali ook al met de Tanah Lot tempel!!
Ik vond het zó cool in Gili met jou, Om Joe te ontmoeten, om Jane en die gast te ontmoeten die jij in het vliegtuig ontmoet hebt, we hebben een geweldige avond gehad met ze, en de dag daarna een gesprek met dat vrouwtje van the food court, geweldig toch!!
Wees lekker naief, ga lekker met mensen op pad die je niet kent!! Zo ontmoet je mensen en geniet je van het leven zoals het bedoeld is!
Wantrouwend zijn is zonde van je karakter...
Heb je nog wat mensen kunnen overtuigen van de Westerse manier van leven? -
31 Augustus 2011 - 13:45
Michelle W:
Hey Raymond,
Wat een vervelende ervaring (wederom)! Zo wordt het natuurlijk wel een hele dure reis!
Maar ik ben het wel helemaal helemaal met eens met de mooie gedachte van Samantha: wantrouwen is zonde van het karakter. Hoewel je wel gewoon je spullen voortaan bij je moet houden natuurlijk, zou het zonde zijn om iedereen bij voorbaat al te verdenken van kwade bedoelingen.. zo loop je namelijk ook de aardige en goede mensen/ervaringen mis :). Bovendien... misschien was die jongen wel zo ontzettend arm/ kon hij geen andere manier bedenken om op korte termijn aan geld te komen dat hij daardoor werd bewogen om tot die daad te komen. Hoe arm en verstoken van kansen die mensen daar zijn, dat kunnen wij ons waarschijnlijk in geen miljoen jaar voorstellen. Dus... houdt de moed erin en probeer gewoon te blijven genieten, luidt het devies! -
31 Augustus 2011 - 17:10
Jaimy & Bart:
Raymond raymond toch wat is er met je aan de hand???
Waarom overkomt jou dit toch elke keer we hadden je je nog zo gewaarschuwd voor je op reis zou gaan, magoed jij zit daar en wij in NL anders had ik of bart allang in gegrepen.
Maar let plz eens op je spullen en je geld man!!
Als het aan ons ligt stop je met je reis straks heb je helemaal niks meer om van te leven en dat zou zonde zijn magoed jou keuze.
sorry dat we zo hard voor je zijn maar hopelijk heb je nu na vele dingen die fout zijn gegaan hier wat van geleerd
Gr je bezorgde vrienden Bart & Jaimy -
31 Augustus 2011 - 17:11
Jaimy & Bart:
en ja blijf vooral jezelf maar wees minder naieff BE A Man! -
02 September 2011 - 03:33
Bastiaan:
wel godverdomme zeg is niet normaal zoiets !!!! -
03 September 2011 - 12:23
Anton:
Weer een ervaring rijker en een illusie armer..
Zoals je de slechte mensen beschrijft die je tot nu toe op je reis tegengekomen bent, zo zijn ze ook hier in Nederland te vinden, bij wijze van spreken op de hoek van de straat, er zijn nu eenmaal lieden die liever lui dan moe zijn. Het is vervelend dat je al deze dingen moet ondergaan, het enige lichtpuntje is dat je in zeer korte tijd een hoop levenservaring op doet al zijn de lessen daarin wel hele dure..
Voor zover je hem nog niet kende wil ik je deze tip nog meegeven; iedereen die tegen je zegt "vertrouw me" mag je bij voorbaat al wantrouwen, want vertrouwen moet je verdienen. Gelukkig is niet iedereen die hier op de wereld rondloopt slecht, de kunst is vooral hen te vinden die het zijn en die te ontlopen. -
11 September 2011 - 18:49
Hoi Raimond:
Ach Raimond, zoiets is me ook gebeurt in Duitsland na aankomst in Berlijn van de Zomer. Daar vergat ik m'n laptop in de taxi. Die werd nooit ingeleverd bij het Fundburo. Was wel een oude van Marktplaats, hadm net een paar weken maar toch verwacht je zoiets niet. In een taxi dus altijd een kwitantie vragen, wat ik niet had gedaan, alleen dan kunnen ze die achteraf achterhalen en bovendien geeft de tijd die dat in beslag neemt wellicht je het benodigde overzicht dat je vervolgens niks vergeet. Lijkt mij verder dat je omgangsregels in orde zijn, dat met vertrouwen doe je steeds opnieuw, zoiets blijft een avontuur.
Groetjes, Yolande
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
