Vissen vangen met blote handen en Whisky
Door: Raymond Jongkind
Blijf op de hoogte en volg Raymond
21 Juli 2011 | Maleisië, Kuala Lumpur
Het wc papier verhaal is opgelost. Nadat ik in mijn volgende hostel weer een wc tegenkwam zonder wc papier ben ik eens gaan navragen. Ze hadden geen wc papier voor me. Dat moest ik kopen in de supermarkt. Maar hoe maken jullie de kont dan schoon? Ik wou het dit keer echt weten. “Gebruik je linkerhand en de slang”, was het advies! Dat gaat dus met de linkerhand en het slangetje dat naast de wc hand. Fris is dat. Zeker in combinatie met het volgende, wat mij ook is opgevallen.
In Maleisië krijg je geen mes bij je eten. Echter de Maleisen hebben dat niet nodig. Ook daar gebruiken ze hun handen voor. Ze mixen de rijst handmatig met de rauwkost, kip en saus en stoppen het met de handen in hun mond. Een smerig zootje en onnodig als je het mij vraagt. En mijn vrienden altijd maar klagen dat ik er een zootje van maak en alles op de grond of naast mijn bord paft als ik eet. Maar mijn tafelmanieren zijn nog heilig bij deze stijl.
Na Cambodja had ik gezworen om de Jungle niet meer te bezoeken. De hitte, bloedzuigers, luchtvochtigheid. Een kwelling op niets af. En nu was ik er weer. In de jungle van Taman Negara, Maleisië. Dit keer heb ik de jungle beleefd met 5 keer zoveel bloedzuigers, 5 keer zoveel zweet en 5 keer zoveel lol.
Bij mijn binnenkomst in Kuala Tahan, het plaatsje waar de entree van de jungle aan ligt en waarvandaan alle activiteiten georganiseerd worden, heb ik na 1 uur lopen het beste hostel van de stad gevonden. Geen Airconditioning, geen wc papier maar een gezellige eigenaar en gezellige mensen. Rippi, de eigenaar, wist met zijn gitaarspelende personeel en zijn korting op het bier in het resort, van elke avond een feestavond te maken. Langsam, langsam was zijn motto. Op 1 van deze avonden heeft hij ons zelfs weten te strikken voor een viscursus met blote handen. Twaalf mensen waren er in getrapt. En zo liepen we op ons hurken en 2 rijen van 6 met onze handen en kont in het water vissen te vangen in het donker. De bedoeling was dat we onze vingers gespreid hielden en als we een vis voelden, de vingers sloten en de vis tegen de steen aanduwden. Vervolgens zoek je de nek en breek je deze, “erg makkelijk”, zeiden ze. Als de vis gevangen was gingen we deze met eigen kampvuur bbq’en en opeten onder het genot van gitaarmuziek en wat alcohol. Natuurlijk had niemand van ons beet en ging de ene grap na de andere grap in de rondte. Gelukkig had 1 van Rippis personeelsleden een net mee genomen en een supergrote vis weten te vangen. Hierdoor konden we na het lopen/vissen in het water toch nog genieten van de vis, kampvuur, gitaarmuziek en de Whisky Cola.
Naast deze prachtige avonden heb ik de jungle samen met de Zwitserse jongen verkend. Ik ben twee dagen achtereenvolgens de Jungle in gegaan. In deze jungle heb ik een schorpioen, vlinders, duizendpoten, varkens en koeien gezien. Ook hebben we zelfs een olifanten voetafdruk gezien. Ondanks al het zweet en de bloedzuigers heb ik me er dit keer prima vermaakt en ben ik met een tevreden hart vertrokken naar het dode plaatsje Jerantut om daar de bus naar Langkawi te pakken.
Vroeger heb ik veel gegamed. Maar gelukkig met een therapie die werken en druk, druk, druk heet, ben ik hier vanaf gekomen. Maar de 5 uur wachttijd op de bus naar Langkawi en de gamende kinderen in het internetcafé waar ik mij bevond konden de verleiding niet weerstaan. Ik heb mij tussen de kinderen gevoegd en ben het spel counterstrike met ze gaan spelen. Oude herinneringen herleven weer wanneer ik met de P90 in mijn hand de kogels aan het rond sprayen ben totdat ik weer een headshot te pakken heb. Ook met de AWP heb ik ze dik ge-pwned. Ik was tegen deze kinderen veel beter dan vroeger tegen mijn die hard gamers vrienden. Wel raar. Misschien kwam het dan toch door de LAAAAG of zijn de kinderen gewoon Noobs. Het was in ieder geval wel weer even prachtig.
Voordat de bus vertrok nog even wat eten proberen te halen bij het restaurant waar ik mijn lunch had. Maar helaas, het restaurant was al gesloten. Ze sluiten om 6 uur zei deze man mij om half zes. Toen ik hem wees op de tijd was het antwoord dat het vandaag te warm was dus ze sloten wat eerder en gingen relaxen. Ze hadden er geen zin meer in. Gelukkig hadden zijn overburen er nog wel zin in, maar ook dit is weer één van de dingen waar ik weer niet bij kan met mijn hoofd.
In Maleisië krijg je geen mes bij je eten. Echter de Maleisen hebben dat niet nodig. Ook daar gebruiken ze hun handen voor. Ze mixen de rijst handmatig met de rauwkost, kip en saus en stoppen het met de handen in hun mond. Een smerig zootje en onnodig als je het mij vraagt. En mijn vrienden altijd maar klagen dat ik er een zootje van maak en alles op de grond of naast mijn bord paft als ik eet. Maar mijn tafelmanieren zijn nog heilig bij deze stijl.
Na Cambodja had ik gezworen om de Jungle niet meer te bezoeken. De hitte, bloedzuigers, luchtvochtigheid. Een kwelling op niets af. En nu was ik er weer. In de jungle van Taman Negara, Maleisië. Dit keer heb ik de jungle beleefd met 5 keer zoveel bloedzuigers, 5 keer zoveel zweet en 5 keer zoveel lol.
Bij mijn binnenkomst in Kuala Tahan, het plaatsje waar de entree van de jungle aan ligt en waarvandaan alle activiteiten georganiseerd worden, heb ik na 1 uur lopen het beste hostel van de stad gevonden. Geen Airconditioning, geen wc papier maar een gezellige eigenaar en gezellige mensen. Rippi, de eigenaar, wist met zijn gitaarspelende personeel en zijn korting op het bier in het resort, van elke avond een feestavond te maken. Langsam, langsam was zijn motto. Op 1 van deze avonden heeft hij ons zelfs weten te strikken voor een viscursus met blote handen. Twaalf mensen waren er in getrapt. En zo liepen we op ons hurken en 2 rijen van 6 met onze handen en kont in het water vissen te vangen in het donker. De bedoeling was dat we onze vingers gespreid hielden en als we een vis voelden, de vingers sloten en de vis tegen de steen aanduwden. Vervolgens zoek je de nek en breek je deze, “erg makkelijk”, zeiden ze. Als de vis gevangen was gingen we deze met eigen kampvuur bbq’en en opeten onder het genot van gitaarmuziek en wat alcohol. Natuurlijk had niemand van ons beet en ging de ene grap na de andere grap in de rondte. Gelukkig had 1 van Rippis personeelsleden een net mee genomen en een supergrote vis weten te vangen. Hierdoor konden we na het lopen/vissen in het water toch nog genieten van de vis, kampvuur, gitaarmuziek en de Whisky Cola.
Naast deze prachtige avonden heb ik de jungle samen met de Zwitserse jongen verkend. Ik ben twee dagen achtereenvolgens de Jungle in gegaan. In deze jungle heb ik een schorpioen, vlinders, duizendpoten, varkens en koeien gezien. Ook hebben we zelfs een olifanten voetafdruk gezien. Ondanks al het zweet en de bloedzuigers heb ik me er dit keer prima vermaakt en ben ik met een tevreden hart vertrokken naar het dode plaatsje Jerantut om daar de bus naar Langkawi te pakken.
Vroeger heb ik veel gegamed. Maar gelukkig met een therapie die werken en druk, druk, druk heet, ben ik hier vanaf gekomen. Maar de 5 uur wachttijd op de bus naar Langkawi en de gamende kinderen in het internetcafé waar ik mij bevond konden de verleiding niet weerstaan. Ik heb mij tussen de kinderen gevoegd en ben het spel counterstrike met ze gaan spelen. Oude herinneringen herleven weer wanneer ik met de P90 in mijn hand de kogels aan het rond sprayen ben totdat ik weer een headshot te pakken heb. Ook met de AWP heb ik ze dik ge-pwned. Ik was tegen deze kinderen veel beter dan vroeger tegen mijn die hard gamers vrienden. Wel raar. Misschien kwam het dan toch door de LAAAAG of zijn de kinderen gewoon Noobs. Het was in ieder geval wel weer even prachtig.
Voordat de bus vertrok nog even wat eten proberen te halen bij het restaurant waar ik mijn lunch had. Maar helaas, het restaurant was al gesloten. Ze sluiten om 6 uur zei deze man mij om half zes. Toen ik hem wees op de tijd was het antwoord dat het vandaag te warm was dus ze sloten wat eerder en gingen relaxen. Ze hadden er geen zin meer in. Gelukkig hadden zijn overburen er nog wel zin in, maar ook dit is weer één van de dingen waar ik weer niet bij kan met mijn hoofd.
-
21 Juli 2011 - 09:06
Richard:
PAF hea! -
21 Juli 2011 - 10:42
Corina:
Even terugkomend op dat WC verhaal van je.... mijn zusje heeft een boekje met WC's van de hele wereld en de verhalen die erbij horen en waar geen WCpapier gebruikt wordt, maak je jezelf schoon met je linkerhand en eet je met je rechterhand. Dus je krijgt geen "kruisbestuiving". Het is maar een weetje. Verder blijf ik genieten van je verhalen en wens je nog een hele fijne reis toe! -
21 Juli 2011 - 12:21
Mamma:
Man Man Man! wat hadden wij dan een luxe Hostel daar in Maleisië! Dat toen ik er naar de wc moest ze er wel wc papier hadden.
Is het niet raadzaam om een groot verpakking wc papier te kopen en dat aan de buitenkant van je backpack te hangen? je bedoeling is straks nog naar India en Nepal te gaan, en het is maar de vraag of hun het daar kennen?
Wat zal die eigenaar hebben genoten dat hij 12 man had weten te strikken voor de visvangst en jij niet de enige was die erin stonk, heerlijk man dat je je zo weet te vermaken.
nog een hele fijne tijd in Thailand momenteel. -
26 Juli 2011 - 12:43
Zomaar Iemand:
Beste Raymond,
Al zoekende naar reisverslagen uit China kwam ik op je blog terecht en ik heb er een aantal met veel plezier gelezen.
Over 4 weken vertrek ik zelf naar China en Zuidoost Azie en ik was vooral benieuwd naar de kosten van het levensonderhoud aldaar. Ik zag dat jij ergens een overzichtje had van de uitgaven per land t/m Hong Kong.
Ik weet niet of je dit nog steeds bijhoudt momenteel, maar mocht dat wel het geval zijn, zou je mij dan wellicht een overzichtje kunnen mailen naar: marko_v@hotmail.com?
Alvast hartelijk dank en geniet van je verdere reis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
